اسید فرمیک

فرمیک اسید یا همان اسید متانوئیک ساده‌ترین اسید کربوکسیلیک است. این یک حدواسط مهم در سنتز شیمیایی است و در طبیعت بیشتر در برخی از گونه‌های مورچه و زنبورهای بدون نیش یافت می‌شود. استرها، نمک‌ها و آنیون مشتق شده از اسید فسفریک، فرمات نامیده می‌شوند. اسید فسفریک صنعتی از متانول تولید می‌شود. اسید فسفریک یکی از مواد موجود در جو است که عمدتا به دلیل انتشار گازهای جنگلی است.
اسید فرمیک یک مایع بدون رنگ و در دمای اتاق دارای بوی تند و زننده است. این اسید با آب و بیشتر حلال‌های آلی قطبی ترکیب می‌شود و نسبتا محلول در هیدروکربن‌ها است. در هیدروکربن‌ها و در فاز بخار، این اسید به جای مولکول‌های تکی از دیمرهای پیوند هیدروژن تشکیل شده است. به دلیل گرایش این اسید به پیوند هیدروژن، شکل گاز آن از قوانین مربوط به گازها پیروی نمی‌کند. اسید فسفریک جامد (دو پلی مورف) حاوی یک شبکه بی‌پایان از مولکول‌های اسید فرمیک هیدروژنه است. این ترکیب نسبتا پیچیده نیز یک آزئوتروپ با دمای جوش پایین همراه با آب تشکیل می‌دهد و اسید فرمیک مایع نیز به دمای زیر نقطه انجماد گرایش دارد.

اسید فرمیک دارای سمیت کم است، از این رو از آن به عنوان افزودنی مواد غذایی استفاده می‌شود. اسید غلیظ به پوست آسیب می‌رساند. اسید فرمیک به راحتی متابولیز و توسط بدن دفع می‌شود. با این وجود، اثرات سمی خاصی دارد؛ اسید فرمیک و فرمالدئید به عنوان متابولیت‌های متانول باعث آسیب عصب بینایی و در نتیجه کوری در مسمومیت با متانول می‌شود. برخی از اثرات مزمن اسید فرمیک مستند شده اند. برخی از آزمایشات بر روی گونه‌های باکتری نشان داده‌اند که این اسید جهش زا است. تماس با آن در انسان ممکن است سبب آسیب کلیه و ایجاد حساسیت پوستی شود.
اسید فرمیک غلیظ به آرامی به مونوکسید کربن و آب تجزیه می‌شود و منجر به ایجاد فشار در مخزن حاوی آن می‌شود. به همین دلیل، اسید فرمیک ۹۸٪ در بطری‌های پلاستیکی با درب‌ تهویه دار حمل می‌شود. خطرات محلول اسید فرمیک به غلظت آن بستگی دارد. اسید فرمیک ۸۵ درصد قابل اشتعال است و اسید فرمیک رقیق مورد استفاده غذایی و دارویی است. خطر اصلی اسید فرمیک تماس پوست یا چشم با مایع یا بخار غلیظ آن است.