خطر متانی ساطع شده انسان دست کم گرفته شده است

• 0 Comments

محققان میزان متان را در نمونه های هوای باستان اندازه گیری کردند و دریافتند که دانشمندان میزان انتشار متان در سوخت از طریق سوخت های فسیلی را دست کم گرفته اند.

- نویسنده : University of Rochester February

محققان اظهار داشتند که کاهش مصرف سوخت های فسیلی یک هدف اصلی در مهار تغییرات آب و هوایی است.
متان یک گاز گلخانه ای قدرتمند و کمک بزرگی به گرم شدن کره زمین است. میزان انتشار گازهای متان به اتمسفر طی سه قرن گذشته تقریباً 150 درصد افزایش یافته است ، اما تعیین محققان دشوار است که دقیقاً از کجا نشأت می گیرند. گازهای گیرنده گرما مانند متان را می توان به طور طبیعی و همچنین از فعالیت های انسانی منتشر می شود.

محققان دانشگاه روچستر ، بنیامین هیمل ، دانشکده فوق دکترا در آزمایشگاه واسیلی پترنکو ، استاد علوم زمین و محیط زیست و همکاران آنها ، میزان متان را در نمونه های هوای باستانی اندازه گیری کرده و دریافتند که دانشمندان بسیار کم ارزش این متان را دست کم گرفته اند. با استفاده از سوخت های فسیلی به جو وارد می شود. در مقاله ای که در Nature منتشر شده است ، محققان نشان می دهند که کاهش مصرف سوخت های فسیلی یک هدف اصلی در مهار تغییرات آب و هوایی است.
هیمل می گوید: "قرار دادن مقررات سخت تر انتشار متان بر روی صنعت سوخت های فسیلی این پتانسیل را دارد که گرم شدن کره زمین در آینده را تا حدی بزرگتر از آنچه قبلاً تصور می شد ، کاهش دهد."
دو نوع متان
پس از دی اکسید کربن ، متان دومین انسان بزرگ - که منشأ فعالیت انسان است - در ایجاد گرمایش کره زمین نقش دارد. اما ، در مقایسه با دی اکسید کربن و سایر گازهای به دام افتاده گرما ، ماندگاری نسبتاً کوتاهی دارد. به طور متوسط تنها نه سال در جو می ماند ، در حالی که به عنوان مثال دی اکسید کربن می تواند حدود یک قرن در جو بماند. این امر باعث می شود که متان به عنوان هدف مناسبی برای مهار میزان انتشار در یک بازه زمانی کوتاه ، مورد استفاده قرار گیرد.

هیمل می گوید: "اگر امروز انتشار تمام دی اکسید کربن را متوقف کردیم ، سطح بالای دی اکسید کربن در جو هنوز برای مدت طولانی ادامه خواهد داشت." "متان برای مطالعه مهم است زیرا اگر تغییراتی در انتشار متان فعلی خود ایجاد کنیم ، سریعتر بازتاب می یابد."

براساس امضای کربن 14 ، یک ایزوتوپ رادیواکتیو نادر ، متان ساطع شده در جو می تواند به دو دسته تقسیم شود. متان فسیلی وجود دارد ، که میلیون ها سال در ذخایر باستانی هیدروکربن باستانی توقیف شده است و دیگر حاوی کربن -14 نیست زیرا ایزوتوپ پوسیده شده است. و متان بیولوژیکی وجود دارد که با گیاهان و حیوانات وحشی در سطح کره زمین در تماس است و حاوی کربن 14 است. متان بیولوژیکی می تواند به طور طبیعی از منابعی مانند تالاب یا از طریق منابع انسانی مانند دفن زباله ها ، مزارع برنج و دام آزاد شود. متان فسیلی که مرکز تحقیقات هیمل است ، می تواند از طریق رودخانه های طبیعی زمین شناسی یا در نتیجه انسان استخراج و استفاده از سوخت های فسیلی از جمله روغن ، گاز و زغال سنگ منتشر شود.